Nooit gedacht dat ik nog eens met een tin whistle in de weer zou zijn. En dan ook maar meteen z’n grote broer low whistle erbij. Dat ik me zou verdiepen in de piper’s grip (anders krijg je die vingergaten echt niet dicht!). Nooit gedacht dat ik m’n trouwe melodica (Hohner, 36 toetsen) zou inruilen voor een heuse, maar liefst 44 (vier-en-veertig!!)  toetsen en supertongen tellende Hammond-melodica, tevens rechtstreeks in te prikken zo dat ‘ie – hoe cool! –  kan worden meegenomen in een geluidsmix. Top of the bill! Schudeieren deed ik al een paar jaartjes. Noemde het weleens uitdagend hét instrument van het nieuwe Liedboek - deden we het in 1973 nog met een orgel, tegenwoordig doen we het met een schudei.