Als ik dit schrijf, zit de laatste dag van het ECPCM-congres erop. Morgen, maandag 24 september, is er voor de volhouders nog een extra excursiedag, maar een flink aantal deelnemers, waaronder uw blogger, reist morgen terug naar huis.
Het was vandaag zondag, dus het ligt voor de hand dat in de ochtend een kerkdienst in de buurt werd bijgewoond. De bus bracht ons opnieuw naar Kretinga, de kerk waar we eergisteren de orgeldemontatie en de goeddeels mislukte lezing van Dr. Povilonis bijwoonden. De brokstukken van dit evenement waren weggeveegd en om 11 uur werden we welkom geheten bij de viering, geleid door iemand die we ook al kenden van de lezing die hij vrijdag gaf over het Litouws liedrepertoire: de regio-‘pfarrer’ Darius Petkūnas. Hoewel we de traditionele Lutherse liturgie goed konden volgen, werd de viering geheel in het Litouws gedaan. Merkwaardig wel, een preek in het Litouws voor een groep van misschien 8 eigen gemeenteleden en 45 internationale gasten... Maar ja, it’s the volkstaal, stupid...
Ik weet niet of het in Nederland het nieuws heeft gehaald, maar vandaag was paus Franciscus op bezoek in Litouwen. Ik ging ervan uit dat heel Litouwen in de ban van het bezoek zou zijn. Bij het wakker worden zapte ik daarom langs alle Litouwse TV-kanalen, maar nee hoor... slechts wat vage spelprogramma’s en kinderfilmpjes. Er was geen enkele aandacht voor Zijne Heiligheid.
Uiteraard waren de ECPCM-ers (met de P van protestant) ook niet echt met het bezoek van de kerkvorst bezig, behalve de lutherse bisschop Sabutis die zich weer bij ons voegde en die zich er stiekem om verkneukelde dat het lekker slecht weer was...
Over hartelijke oecumene gesproken!
Nu stelt een uurtje tijdverschil niet heel veel voor, maar het viel toch niet mee tijdig aan het ontbijt te verschijnen. 8.00 lijkt mee te vallen, maar het voelde dubbel en dwars als 7.00...
Bij het voorstelrondje, voorafgaand aan het ochtendprogramma, blijkt dat in totaal 43 gedelegeerden aanwezig zijn. Behalve de landen die ik gisteren al noemde, zijn er leden uit Oostenrijk, IJsland, Roemenië, Slowakije, Frankrijk, Denemarken, Duitsland, Estland, Zwitserland, Letland en Tsjechië. Een kakelbont gezelschap dus – en zo klinkt het ook tijdens het ontbijt.
Gelukkig moet ik mijn opmerkingen die ik eerder vandaag maakte, terugnemen. De ECPCM is beduidend verjongd! Of ben ik misschien verouderd, en lijkt dat maar zo...?
Nee, ik heb toch echt de indruk dat er in Europees verband een nieuwe generatie musici doorbreekt die het aandurft met veel energie de kerkmuzikale toekomst vorm te geven. Dat doet goed!
Palanga... Ik moest wel even opzoeken waar dat ligt. Een Litouws kustplaatsje aan de Oostzee, iets ten noorden van de ‘Koerse Schoorwal’, een langgerekt beschermd duingebied waar de groep kerkmuzikanten ook een excursie naar te wachten staat. Een stadje met zo’n 15.500 inwoners, zo’n 45 kilometer ten noorden van de Russische grens –de enclave Kaliningrad– en 20 kilometer zuidelijk van de grens met de Baltische staat Letland.